Humans of Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science
Grigorii Veviurko
De beste dingen in het leven zijn vaak ongepland – zo heb ik dat tot nu toe in ieder geval ervaren. Toen ik op de middelbare school zat, wilde ik bijvoorbeeld Economie gaan studeren. Dat was een populaire studie en het klonk cool. Ik nam daarom alleen les in wiskunde omdat dat een toelatingseis was voor de Hogere Economische School in Moskou. Toen gebeurde er iets onverwachts: van geen enkel ander vak kon ik zo van genieten als van wiskunde. En dat is sindsdien niet meer veranderd.
Mijn werk in het veld van energie is ook een goed voorbeeld. Ik sloot me niet aan bij de Algorithmics Group omdat ik de wereld wilde veranderen. Eerlijk gezegd wist ik nog niet zoveel over de energietransitie toen ik voor het eerst naar Delft kwam. Maar inmiddels is dat wel anders, en voelt het goed om te weten dat mijn onderzoek zo'n nuttige toepassing heeft. Voor mijn laatste studie heb ik bijvoorbeeld gekeken naar efficiënte manieren om het laden van elektrische voertuigen in gelijkstroomnetten te plannen. Dit vermindert niet alleen energieverspilling, het maakt zulke toekomstbestendige netten ook gebruiksvriendelijker.
Sommigen zeggen dat de energietransitie te langzaam gaat, maar ik blijf optimistisch.
De aggregator van elektrische voertuigen fungeert als tussenpersoon tussen de operator en de elektrische voertuigen. Vanuit privacyoverwegingen is het mogelijk dat deze geen volledige informatie heeft over hun locaties in het net. Hoe kunnen we in zo’n situatie een efficiënt oplaadschema opstellen, dat bovendien eerlijk is voor alle voertuigen in het net? Dit praktische probleem vertalen wij naar een wiskundig probleem. Op dat abstracte niveau kunnen we het oplossen. En idealiter levert dit ons inzichten op die ook bij andere problemen van pas komen.
Wiskundige taal stelt ons in staat parallellen en overeenkomsten te vinden in praktische problemen die op het eerste oog verschillend lijken. Ik wil zulke overeenkomsten vinden in de opkomende problemen van energiedistributie. En hopelijk op een nog bredere schaal, om de energietransitie te helpen versnellen. Sommigen zeggen dat het te langzaam gaat, en misschien hebben ze wel gelijk. Toch blijf ik diep vanbinnen optimistisch. Er zijn zoveel wetenschappers die doorzetten ondanks alle moeilijkheden. Wie weet waar hun onverwachte wendingen ons kunnen brengen?
