Stadsgesprek over succesvolle toekomst voor Delft-West
Wat hebben jongeren in Delft-West nou echt nodig? Hoe vergroten we de kansengelijkheid en maken we een sterke verbinding tussen mensen uit verschillende wijken? Tijdens het stadsgesprek van 22 oktober bij Stunt Upcycle Campus stonden deze vragen centraal. Bewoners, studenten, en vertegenwoordigers van verschillende organisaties spraken met burgemeester Marja van Bijsterveldt en rector Tim van der Hagen over de toekomst en kansen in de wijken Buitenhof, Voorhof en Tanthof-west.
Gespreksleider en TU-docent Hoessein Alkisaei trapte de avond af met een persoonlijk verhaal waarin hij vertelde over een kind met fantastische cijfers op de basisschool die toch een MAVO-advies kreeg, ondanks protesten van zijn ouders. Uiteindelijk werkte hij zich via de HAVO en een jaar HBO op naar een studie bij de TU Delft en een PhD. Het verhaal ging over hemzelf en staat helaas niet op zichzelf. Glenn Weisz, één van de gasten aan tafel op het podium bij de burgemeester en de rector en geboren en getogen in de wijk Buitenhof, overkwam precies hetzelfde. Zijn vader knoopte de docenten in hun oren dat Glenn ooit zou terugkeren met een master van de TU Delft op zak. En zo geschiedde.
Een afstand van oceanen tussen de TU en de wijk
“Ik krijg nog kippenvel als ik aan de woorden van mijn vader denk”, vertelt Glenn. Het is ook eigenlijk bizar. Tussen de Buitenhof en de TU zit nog geen drie kilometer, maar gevoelsmatig zijn het oceanen.” Glenn richtte in 2016 Stichting CANIDREAM op, waarmee hij jongeren bij hun toekomstdromen helpt. “We nemen jongeren uit de wijk onder andere mee naar de campus. De reacties zijn iedere keer weer verbluffend. Ze zijn verbaasd dat er mensen rondlopen op de universiteit die op hen lijken, met dezelfde kleur en achtergrond. Dat verwachten ze niet. Daar beseffen ze voor het eerst dat ook zijzelf zouden kunnen studeren.”
Het is eigenlijk vreemd dat er zo’n kloof tussen de wijken en de universiteit bestaat. Iemand uit het publiek merkt op dat veel studenten ook wijkbewoners zijn. Ook de rector van de TU Delft woonde in de jaren ‘80 een tijdje op de dertiende verdieping van de sterflat. Hij herinnerde zich een grimmige sfeer in de wijk in die tijd. “Eigenlijk fietste ik alleen van de flat richting de campus en weer terug. Verder deed ik eigenlijk niets in de wijk”, vertelt Tim. Hij maakte op de dag van het stadsgesprek een rondwandeling door de buurt met stadsgenoot Sivan Mahruf en vindt de sfeer inmiddels al een stuk beter. Onder andere prachtige muurschilderingen vielen op, waardoor bewoners trots worden op hun wijk. “Maar”, zegt hij: “Goede vrijetijdsbesteding voor jongeren ontbreekt nog steeds.”
Studeren als onbereikbare droom
Buitenhofbewoner, TU-student en D66 voorzitter Sivan Mahruf is het eens met de rector. “Het probleem van Buitenhof is dat er niets wezenlijks valt te doen. Zodra mensen uitzicht op iets beters hebben, vertrekken ze. De doorloop is daarom hoog en talent vertrekt, waardoor er geen hechte gemeenschap wordt opgebouwd en er geen goede voorbeelden voor jongeren zijn.” Ook hij zag studeren aan de TU als kind als een verre, onbereikbare droom. “Het ergste is dat er heel veel kinderen zijn die er niet eens over kunnen dromen, zo ver staat het van hun belevingswereld.”
Student: stap uit je bubbel
Er barst in de zaal een discussie los over verplicht vrijwilligerswerk onder TU-studenten, om iets terug te geven aan de wijken. Glenn Weisz reageert hierop dat het niet alleen om vrijwilligerswerk gaat. “Sociale betrokkenheid gaat om meer dan vrijwilligerswerk. Het zou één van de pijlers van de TU moeten zijn, zowel binnen als buiten het curriculum. Ingenieurs zijn de ontwerpers en leiders van morgen. Als ze vandaag niet met bewoners leren praten, hoe kunnen ze dan straks impact maken met hun werk? Goed contact tussen de twee werelden is dus niet alleen belangrijk voor de wijk, maar ook voor de toekomst van studenten.”
Een student van de TU herkent wat Glenn zegt. “Wij zijn voornamelijk bezig met studiepunten halen. We krijgen een opdracht, voeren die op de faculteit uit en gaan weer door naar het volgende vak. Ik volg nu een vak waarbij ik ook echt de wijk in moet. We hebben vrijwilligerswerk gedaan, om met mensen in contact te komen, zodat we een goede basis voor ons onderzoek kregen. Ik ben als witte Nederlandse man zonder problemen van het VWO op de universiteit belandt, en met mij heel veel studiegenoten. Door dit vak ben ik echt uit mijn bubbel gestapt. Ik denk dat iedere student dat zou moeten doen. Hoe en waar is alleen een tweede vraag.”
Van en met elkaar leren bij de Wijkuniversiteit
Ook de rector ziet kansen voor onderwijs in de wijk, maar vraagt zich ook af hoe vraag en aanbod het beste bij elkaar kunnen komen. Hij geeft het woord aan Pieke Hoekstra, initiatiefnemer van de Wijkuniversiteit. “Vanaf januari starten we met het ontwikkelen van een wijkuniversiteit in Delft-West met, door en voor jongeren. Het idee is om het netwerk van studenten van zowel MBO, HBO, als de universiteit in contact te brengen met kinderen jongeren uit de wijk, om samen een plek te ontwerpen waar iedereen elkaar kan ontmoeten en van elkaar kan leren. Het is voor ons nu belangrijk om input uit de wijk te verzamelen. We willen als TU niets opleggen, maar echt de vraag aan de inwoners stellen: waar hebben jullie behoefte aan en hoe kunnen wij daarmee helpen?
Van en met elkaar leren bij de Wijkuniversiteit
De rector is het daarmee eens. “Voor ons is de tijd aangebroken om te luisteren naar wat de wijken nodig hebben en daar vervolgens mee aan de slag te gaan. De avond eindigde met de burgemeester die benadrukte dat zowel de stad als de TU veel te bieden hebben, dat we de verbinding moeten opzoeken om zo samen een stap vooruit te doen. Ook Glenn benadrukt de positieve ontwikkelingen: “Het feit dat we hier nu zo samen zitten was een paar jaar geleden bijna ontdenkbaar. Vanaf hier kunnen we alleen maar vooruit.”