Begin dit jaar won Dewwret Sitaldin de eerste prijs bij de nationale 3E-Royal SMIT-competitie voor zijn werk aan het fotovoltaïsche systeem van een solar drone. Helaas werd de prijsuitreiking vanwege de COVID-19 lockdown op het laatste moment afgelast. ‘Het was teamwerk, en ik had mijn vijf medestudenten graag in het zonnetje gezet door ze het podium op te roepen.’ Sitaldin vindt het jammer dat ze de solar drone, waarvoor ze als onderdeel van hun bachelor eindproject ook een businessplan moesten schrijven, niet verder zullen ontwikkelen. Maar hij barst van de ideeën. ‘Ik heb ondernemersbloed en samen met een geweldig team werk ik momenteel aan een ander concept. We zitten nog in de vroegste fase van onze startup, waarbij het draait om brainstormen en de juiste strategie bedenken. We spreken online af en de COVID-19 lockdown vertraagt ons niet.’ Maar het virus heeft zijn leven wel degelijk verandert, voor het merendeel ten goede. ‘Ik mis het spontane uitwisselen van ideeën met mijn medestudenten tijdens de koffiepauzes,’ zegt hij. ‘Maar omdat ik niet meer naar de universiteit op en neer hoef te reizen, heb ik veel extra tijd om na te denken – over het leven, ondernemen en hoe het leven van anderen te verbeteren.’ Hij volgt momenteel de masteropleiding Applied Mathematics omdat hij voor de uitbraak al merkte dat wiskundig modelleren hem beter ligt dan elektronische circuits en solderen. Daarbij wil hij zich specialiseren in machine learning. Dankzij een georganiseerde geest en een strak schema weet hij studie en startup te combineren, met of zonder lockdown. Ter ontspanning fietst hij graag willekeurige routes door zijn woonwijk, bij voorkeur in de avond als de lucht koeler is maar er nog wel daglicht is.

Als universitair hoofddocent in de Web Information Systems-groep is Claudia Hauff gespecialiseerd in Information Retrieval. ‘Alledaagse zoekalgoritmes zijn geoptimaliseerd om in een onmiddellijke informatiebehoefte te voorzien, zoals het weer van morgen,’ legt ze uit. ‘Wij ontwikkelen algoritmes specifiek gericht op leren en ontdekken en ook algoritmes waarmee mensen gezamenlijk kunnen zoeken. Met dat laatste kunnen complexe zoektaken sneller worden opgelost dan dat een enkel persoon dat kan.’ De lockdown brengt voor Hauff extra uitdagingen met zich mee, in leven en werk. ‘Het geven van onderwijs is een van de dingen die het werken aan een universiteit zo aantrekkelijk maken, maar nu is dat behoorlijk uitputtend. We moesten plotsklaps overstappen op onlineonderwijs, precies toen de basisschool van onze dochter zei: Hier is je kind, veel succes!’ Hauff woonde online enkele congressen en workshops bij, maar een hele dag achter de laptop zitten, is niet haar meest motiverende ervaring ooit. Daarnaast moet onderzoek natuurlijk ook doorgang vinden. ‘We hebben deelgenomen aan een aan COVID-19 gerelateerde wedstrijd voor zoekalgoritmes en we doen ons best om ons werk te publiceren, maar het gaat allemaal langzamer dan normaal,’ zegt ze. ‘Het is moeilijk concentreren, thuis.’ Dat hoeft ze niet verder toe te lichten want tot driemaal toe zorgen haar dochter en een vriendin voor vrolijke afleiding gedurende ons 15-minuten durende Skypegesprek. ‘Ik kan wel een break gebruiken. Het is onmogelijk om goed onderzoek te doen, goed onderwijs te geven, voor je kinderen te zorgen, en er niet aan onderdoor te gaan. Gelukkig zijn we recent naar een huis met een tuin verhuisd.’ Ze maakt zich meer zorgen om haar promovendi, die allemaal een buitenlandse achtergrond hebben en niet zonder meer kunnen terugvallen op familie. ‘Ik ben al blij als we hier allemaal levend en wel uitkomen.’

Als derdejaars promovendus in de Electronic Components, Technology and Materials-groep kan Tianyi Jin een belangrijke bijdrage leveren aan het beperken van de impact van COVID-19. ‘In mijn onderzoek richt ik mij op het gebruik van solid-state lighting (LED-verlichting) voor medische toepassingen,’ zegt hij. Meteen toen de ernst van de uitbraak in China tot hen doordrong had zijn promotor, professor Kouchi Zhang, het idee om een wetenschappelijk testplatform te bouwen voor onderzoek naar de desinfecterende kracht van UVC-LED-systemen. ‘UVC-licht is hoge-energie ultraviolet licht,’ zegt Jin. ‘Dit licht kan diep in het virus doordringen en het RNA zodanig beschadigen dat het virus sterft. UVC-LED-technologie is relatief nieuw en wij beschikken over de unieke mogelijkheid om zelf prototypes van industriële kwaliteit te fabriceren. Dankzij onze nauwe samenwerking met professor Fouchier van het Erasmus MC hebben we toegang tot de nodige kennis en infrastructuur voor het uitvoeren van virologische testen. We willen dat ons platform een wereldwijde standaard wordt.’ Met financiering van het TU Delft COVID-19 fonds naderen Jin en zijn drie masterstudenten (Shuhan Yang, ShanLiang Deng and Xinyun Xu) het moment dat het Erasmus MC hun eerste prototype kan gaan valideren. ‘De volgende stap is het bepalen van de optimale belichtingsstrategie, waarna we mogelijk ook zelf mini-UVC-apparaten willen gaan ontwikkelen. Voor het desinfecteren van deurknoppen, kranen en liftknopjes, bijvoorbeeld.’ Hun laboratorium is essentieel voor het maken van prototypes en andere hardware, maar de anderhalve meter afstandsregel heeft de toegang daartoe flink bemoeilijkt. ‘Daar staat tegenover dat ik heel blij ben dat de TU Delft en de Nederlandse regering, en organisaties wereldwijd, extra onderzoeksgelden beschikbaar hebben gesteld voor aan COVID-19 gerelateerd onderzoek. Aanvragen worden vrijwel direct afgehandeld en wetenschappelijke tijdschriften en conferenties hebben hun procedures ook flink versneld.’ Het onderhouden van een sociaal leven is echter veel moeilijker onder de COVID-19 lockdown. ‘Veel van mijn vrienden en medestudenten zijn in februari naar China afgereisd om daar met familie het Chinees Nieuwjaar te vieren,’ zegt Jin. ‘Door de internationale reisrestricties hebben sommigen nog niet kunnen terugkeren.’

Omdat hij nog steeds gebruik maakt van een raadselachtige Skype-naam die hij op zijn negende verzon (karkirowle), zou je kunnen denken dat Bence Halpern niet goed met verandering weet om te gaan. Niets is minder waar. ‘Ik benader alles met een flinke dosis flexibiliteit en helemaal nu, tijdens de lockdown,’ zegt hij. ‘Ik werk op de momenten dat ik me productief voel en zo nodig verplaats ik mijn werk naar de avond of het weekend.’ Voor de COVID-19 lockdown bracht hij een of twee dagen per week aan de TU Delft door. ‘Ik ben gastonderzoeker in de Multimedia Computing-groep van Odette Scharenborg,’ legt hij uit. ‘Het doel van mijn promotieonderzoek in spraaksynthese, aan de Universiteit van Amsterdam, is om te voorspellen hoe de stemkarakteristieken van een keel- en mondkankerpatiënt veranderen als gevolg van de noodzakelijke chirurgische ingreep. Aan de TU Delft kan ik samenwerken met enkele van de beste onderzoekers in spraakverwerking van Nederland.’ Alhoewel hij goed vanuit huis kan werken, heeft COVID-19 toch ook zijn sporen achtergelaten. ‘Mijn grootste probleem is toegang krijgen tot de medische data, bijvoorbeeld die van het Nederlandse Kanker Instituut,’ zegt hij. ‘Ik mag het niet mee naar huis nemen en ik kan het gebouw niet in. Het moet allemaal via een beveiligde internetverbinding, wat nogal een gedoe is.’ Hij heeft ook zijn stages in Zwitserland en Oxford moeten uitstellen en een congres in Japan is naar november verplaatst. ‘Gelukkig ben ik voor mijn onderzoek niet afhankelijk van het langdurig vergaren van data, dus ik kan gerust de volgorde van taken omgooien.’ Als een van de weinige Nederlandse promovendi die aan spraaksynthese werken, werd hij bij het Can AI Kick It?-team gevraagd dat deelnam aan het AI Songfestival, georganiseerd door de VPRO. ‘We zijn derde geworden. We hadden al het voorbereidende werk net voor de lockdown afgerond, maar de prijsuitreiking moest helaas naar online worden verplaatst.’